Μαθήματα ζωής από την Εθνική Ελλάδος (pt 1).

1) Είχα κάνει πολλά όνειρα για τη ζωή. Άλλα τα είδα να πραγματοποιούνται, κάποια να ματαιώνονται, κάποια άλλα να καταρρέουν…

Το χειρότερο ήταν όταν

ήρθε η μέρα που σταμάτησα να έχω όνειρα, όταν τα μόνα όνειρα που μου είχαν απομείνει ήταν αυτά που έρχονταν στον ύπνο μου.

Είναι περίεργο αυτό με τα όνειρα τελικά. Για να τα δεις πρέπει να κοιμηθείς αλλά για να τα ζήσεις πρέπει να ξυπνήσεις. Ξύπνησα. 

2) Ίσως στις ακραίες καταστάσεις η λύση να βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη κι όχι εκεί που την ψάχνεις συνήθως….Δεν μπορώ να βασιστώ ούτε στο παρελθόν μου ούτε στο παρόν μου για να φτιάξω το μέλλον μου…σκέφτηκα να ξεκινήσω κάτι απ’ το μηδέν…σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλες γυναίκες σαν κι εμένα.

3) Δεν ξέρω τι θα πει «ελληνική καρδιά». Δεν την άκουσα να χτυπάει όσο καιρό είμαι εδώ. Δεν μου άνοιξε και κανείς το σπίτι του, όλοι σαν ξένο με αντιμετώπισαν. Με εξαπάτησαν, με κορόιδεψαν, όταν θέλησα να βοηθήσω έπεσα σε απατεώνα… δεν βρήκα πουθενά ούτε δικαιοσύνη ούτε αξιοκρατία. Βρήκα ρατσισμό και αδικία. Ξέρω από τους γονείς μου, και από τον τρόπο που με μεγάλωσαν ότι υπάρχει «ελληνική καρδιά», αλλά εδώ όχι…δεν την είδα…εκτός αν εννοείτε αυτό που πηγαίνετε στα μπουζούκια και πετάτε λουλούδια ο ένας στον άλλον. Αν εννοείτε αυτό πάντως δεν βοηθάει…

4) Κάποτε οι δημοσιογράφοι με την πένα τους έριχναν απολυταρχικά καθεστώτα…τώρα, το πολύ πολύ να ρίξουν καμιά γκόμενα.

5) Τόσα χρόνια ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να μου πει ένα «ναι». Ένας άνθρωπος να μου δώσει μια ευκαιρία. Σας παρακαλώ. Όλοι θέλουν κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Άλλος πιο νέα, πιο ωραία, πιο ψηλή, πιο αδύνατη, πιο ροκ, πιο ποπ…βαρέθηκα, κουράστηκα!! Αυτή είμαι ,έτσι όπως είμαι, πείτε μου τι θέλετε να κάνω έτσι όπως είμαι και θα το κάνω. Ταλαιπωρήθηκα πολύ να συγχωρώ, να δικαιολογώ, να πηγαίνω πάσο, να δίνω δεύτερες ευκαιρίες … θέλω κι εγώ μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή μου.

6) Δυστυχώς, καμιά φορά δεν δίνουμε σημασία σε αυτό που βλέπουμε και πέφτουμε θύματα αυτού που δεν βλέπουμε, γιατί η κακία, σε αντίθεση με την καλοσύνη, ξέρει να κρύβεται. Και αυτό την καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη. 

7) «Ζεις σε ένα ρατσιστικό κράτος. Αν θες τη γνώμη μου, το ρατσισμό τον έχετε μέσα σας. Σας τον διδάξανε χωρίς να το θέλουν. Σας μάθανε από μικρά παιδιά ότι είστε οι πρώτοι, οι καλύτεροι, ότι γεννήσατε τη δημοκρατία, το θέατρο, τις επιστήμες, τον πολιτισμό, τα πάντα…  και είναι αλήθεια, αλήθεια είναι όλα αυτά, οι πρόγονοι σας τα κάνανε, δικά σας είναι, αλλά κάπου σε αυτά τα βιβλία που σας δίναν στο σχολείο θα έπρεπε να υπάρχει και μια υποσημείωση που να λέει ότι δεν είστε οι καλύτεροι τώρα πια. Ότι υπάρχουν άλλα 20, 30 κράτη στον πλανήτη που σήμερα που μιλάμε τα έχουν καταφέρει πολύ καλύτερα. Ίσως αυτό να σας έδινε ένα κίνητρο να καλυτερέψετε κι εσείς… Από την άλλη υπάρχουν πολλοί λόγοι να είσαι χαρούμενος που είσαι Έλληνας. Ναι, σε πολλά πράγματα τα κάνατε σκατά, αλλά σε κάποια άλλα είστε όντως, όχι οι καλύτεροι, μην μπερδεύεσαι, αλλά από τους καλύτερους. Είστε αστείοι, είστε έξυπνοι, έχετε φαντασία, τόλμη, αψηφάτε τους κανόνες και δεν είστε καθόλου βαρετοί. Υπέροχα χαρακτηριστικά! Εκμεταλλεύσου τα! Βάλε το Ελληνικό  μυαλό σου να δουλέψει».

8) Αυτό νιώθω πως είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορώ να κάνω στη ζωή μου. Να αγαπήσω και να αγαπηθώ χωρίς λογική, που μάλλον είναι και ο μόνος λογικός τρόπος για να αγαπήσεις κάποιον. Ε;